4 Niedziela Adwentu rok B

Powrót do Adwent,  Adwent rok B,   Powrót do Linki

---

4 NA: EWANGELIA:ŁK 1, 26 – 38;

---

Zwiastowanie Maryi

26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,
27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,».
29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.
32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.
33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»
35 Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.
36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.
37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

Refleksja

Wacław Oszajca

zwiastowanie

bądź pozdrowiona Mario
Matko Syna Bożego

mnie syna zwiastowali dwaj aniołowie
czerwony wdarł się ognistym bólem
biały wypełnił radosnym omdleniem
przez dziewięć miesięcy olbrzymieli we mnie
na przemian i jednocześnie
aż do rozwiązania
wtedy odeszli

czerwony powrócił nienazwanym lękiem
czwartego sierpnia czterdziestego czwartego
nim przybiegła łączniczka ja już wiedziałam
syna zabili

teraz każdego wieczoru przychodzi biały
i zapewnia mnie
że mój syn żyje
razem z twoim synem

“…Ty za blisko, my za daleko…”, Lublin 1985, str. 148.

Wacław Oszajca

Anioł Pański

bądź pozdrowiona piękna Mario
pan jest w tobie

Anioł pański mi zwiastował
ale nic się we mnie
nieurodzajnym człowieku nie poczęło
żadne słowo

bądź pozdrowiona pełna światła
najszczęśliwsza z kobiet
Pan jest w tobie
oto ja
sługa samego siebie
pan na śmietniku resztek
fałszywie kolorowych nocy
i dni sztucznie zaciemnionych

a Słowo stało się płomieniem
i do reszty wysuszyło mnie
żyjącego na odłogu
stało się ciemnością
i przywróciło nocy ciemność
stało się światłem
i rozjaśniło dzień

błogosławimy Mario Pana
za ciemność dla ciemnych
za światło dla jasnych

módl się za mnie święta Mario
teraz i wtedy
gdy ja ciało staję się
słowem

“…Ty za blisko, my za daleko…”, Lublin 1985, str.110

Do góry