Powrót do Święta, Uroczystości i święta II – IV, Powrót do Linki
Ewangelia: J 12, 24 – 26;
SŁOWO BOŻE
Godzina Syna Człowieczego
24 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
25 Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
26 A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
REFLEKSJA
Wiktor Gomulicki
Modlitwa
Na świecie tak strasznie, na świecie tak czarno,
W męczarniach ludzkość się wije,
Bezpłodnie zamiera i słowo, i ziarno,
A w mózgach lęgną się żmije…
Ty ziarnom daj plenność, Ty skrzydła daj słowom,
Najlepszy Ojcze i Panie!
Niech jutrznia zabłyśnie i niechaj się znowu
Powtórzy Twe zmartwychwstanie!…
«Z głębokości…Antologia polskiej modlitwy poetyckiej», T . I, Warszawa 1974, str. 460
Bolesław Taborski
Drzwi Gnieźnieńskie (fragment)
XIV. ZABÓJSTWO
w strachu czekała wiara
na dokonanie chytrego planu
boża głowa boży cios boży
„nie wiedzą co czynią”
narzędziami są boskiej przemocy
wczepił się Bóg we włosy
pazurami swych trudnych zrządzeń
okrakiem stanął na twej struchlałości
włócznię wraził topór wbił
w kamień na schody swej odwiecznej chwały
odwrócili wyuczonym gestem
niewierne twarze wierni towarzysze
dyplomatyczny miecz w obronie
gest tresowanej powściągliwości
tysiącletnia taktyka służek dwóch światów
obłuda wielkich słów i małych dusz
powalony
mały
oniemiały
strachem
i wiarą
giniesz
sam jeden
wielki
«Intencje serca», Poznań 1985, str. 629
Stefan Durzyński
Wojciechu!
Twój posiew w nas mnóż!
Na świętej wiary wyznanie
Wojciecha zaprasza nas gród:
Tu w Krzyżu Polski zaranie
Zbawienia tu objął nas cud!
Relikwie święte niesiemy:
„Męczennik ukochał nasz lud!”
Z nim w prawdzie ducha idziemy,
gdzie szczęście jest wieczne bez, złud!
Z Chrystusa Ciałem — Kościołem
Wojciecha zaślubia nas krew —
i brata naród pospołem
ku niebu!… Wojciecha to zew!
„Bożymi dziećmi jesteście!”
— Pasterza raduje nas głos —
„Do Ojca serce więc wznieście,
w którego wszechmocy wasz los!”
Wieżyce krzyżem wieńczymy,
w nas Wojciech zaszczepił ten znak.
Nad wieże w krzyżu — dążymy,
nam Wojciech wytyczył ten szlak.
Za wiełką cenę kupieni,
tą ceną Chrystusa jest Krzyż,
Krwią Bożej Męki ochrzczeni,
co Boże szukamy — co wzwyż!
Konfesją żywą być chcemy,
wyniosłą nad ziemię, nad czas,
w Chrystusie ją budujemy:
Duch Boży Wojciecha trwa w nas!
Do Polski Ciebie wysłała —
na wiary siejbę i plon —
Opatrzność… w Polsce mieć chciała
Maryi Królestwo i Tron
Maryi, Boga-Rodzicy
Imienia i berła nas ucz!
W Maryi możnej prawicy
przeznaczeń narodu jest klucz!
«Intencje serca», Poznań 1985, str. 627