Powrót Boże Narodzenie, Powrót do Niedziele BN, Powrót do Linki
Niedziela Chrztu Pańskiego
Rok A: Ewangelia: Mt 3, 13-17;
Słowo Boże
Chrzest Jezusa
13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego.
14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?»
15 Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe5». Wtedy Mu ustąpił.
16 A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego.
17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».
Refleksja
Emil Zegadłowicz
O głosie w martwej puszczy
Chrzcicielu!
Janie!
– Wieluż was było – wielu -? –
– a tyś jeden usłyszał wołanie.
Prościłeś tę miedzę
po prawdzie marną –
którą przyjdzie On i przyniesie wiedzę
słodką i pożywną jak pszeniczne ziarno.
Aż zajarzyły w mroku
ślepia łakome
i pełne uroku:
Salome!
Lecz wpierw, poznałeś, chrzcicielu
przypodobany Panu,
że do wieczystego celu,
że właśnie w samą wieczność płyną fale Jordanu.
“Inte ncje serca” , Poznań 1985, str. 541
Jan Twardowski
Święty Jan Chrzciciel
Nie malujcie go bez uśmiechu
chudego jakby zjadł szarańczy ostatki
przecież w dniu Nawiedzenia
podskoczył z radości w łonie matki
„ABC księdza Twardowskiego, Rok C”, Warszawa 2002, str. 1
Powrót do Boże Narodzenie Powrót do Linki
Niedziela Chrztu Pańskiego
Rok B: Ewangelia: Mk 1, 6b – 11;
Słowo Boże
6 Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym.
7 I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów.
8 Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».
Chrzest Jezusa
9 W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie.
10 W chwili, gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie.
11 A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie».
Refleksja
Jan Twardowski
Chrzest w Jordanie
Ilu ludzi przybiegło do rzeki,
ilu się razem kąpało!
Czy tylko chcieli umyć uszy,
ręce, dwie nogi, ciało?
Czy tylko chcieli umyć plecy,
włosy, szyje, zęby?
Czy tylko wszyscy wołali:
— Święty Janie, umyj nam gęby,
podbródki, chudszym wystające żebra,
wodą błyszczącą w słońcu,
jakby była ze srebra!?
Tylu ludzi zbiegło się do rzeki,
podchodzili tak jak do wody.
Może chcieli bez szamponu,
bo taniej, na święta umyć brody.
Tym, co teraz powiem,
wszystkich wzruszę:
chcieli umyć nie tylko ciało,
ale także zaniedbane dusze.
Nagle Jezus w rzece przystanął
wśród brudasów jasny jak anioł.
Kiedy przyjdzie kąpać się w rzece,
miednicy, łazience, jeziorze,
Ty, który mówisz wprost z nieba,
obmyj nam serca, Boże.
A serce pamiętać każde musi,
by nie dokuczać mamusi.
„ABC księdza Twardowskiego. Rok B”, Warszawa 2002, str. 29.
Jan Twardowski
Pytam
Jak uprościć wszystko zapłakać
jak nie szukać innego siebie
jak nie wiedzieć w sam raz i za dużo
ani trochę już i zupełnie
jak biedronkę osłonić ręką
jak patykiem rysować wzruszenie
Jak Jezusa przybliżyć tym wszystkim
którym dzisiaj zgłupiało sumienie
„ABC księdza Twardowskiego. Rok A”, Warszawa 2002, str. 37
Powrót do Boże Narodzenie Powrót do Linki
Niedziela Chrztu Pańskiego
Rok C: Ewangelia: Łk 3, 15 – 16. 21 – 22;
Słowo Boże
Świadectwo Jana o Mesjaszu
15 Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem,
16 on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem
Chrzest Jezusa
21 Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo
22 i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»
Refleksja
Paweł Heintsch
Chrzest Jezusa
Nad Jordanem się niebo otwarło
i z Obłoku rozdartego światło
na kędziorach się wsparło,
na ustach łagodnych
i w oczach pogodnych zostało.
Chrzcicielowi broda i ręce drżały
i Gołębia błyskawicę jasną
wskazał uczniom
ze zdumienia zdrętwiałym,
kiedy w ogień zmieniała się woda.
Oto jest! W samotni czekany,
obwołany głodnym prawdy tłumom,
przychodzący ratować co zginęło,
leczyć rany,
aby Ojca jego
dokonane było
na tej ziemi dzieło.
„Intencje serca” , Poznań 1985, str.135
Karol Wojtyła
Pieśń o Bogu ukrytym II 10;
Często stamtąd długo na mnie patrzy
spojrzeniami przykuwając mi twarz –
Czy ty wiesz, czy ty wiesz, mój bracie,
jak miłuje nas Ojciec nasz!?
Ale głębi tych słów nikt nie zna,
ale przyczyn najdalszych nikt nie wie,
jaka męka to była bezbrzeżna
ta samotność na krzyżowym drzewie.
Lecz nie krew, która w drzewie rozkwitła,
jak rozkwita każdy trud w jutrzejszym chlebie –
tylko to odepchnięcie od Ojca,
to odtrącenie…
Za te słowa: Czemuś mnie opuścił,
Ojcze, Ojcze – za mej Matki płacz –
Ja na wargach moich odkupiłem
dwa najprostsze słowa: Ojcze nasz.
“Suplikacje czasu wojny”, Warszawa 1986, str. 428